21 лютага на 100-м годзе жыцця адышоў у вечнасць амерыканскі евангелісцкі прапаведнік Білі Грэм. Калі ён распачынаў сваё служэнне ў 1940-х гадах, пратэстанты і католікі глядзелі адно на аднаго з вялікай падазронасцю, як прадстаўнікі розных рэлігій.

У той час евангелісты імкнуліся «перахрышчваць» католікаў, каб яны маглі далучыцца да «сапраўднай Царквы». Таму Білі Грэм, пачынаючы будаваць масты з католікамі, рызыкаваў страціць многіх сваіх паслядоўнікаў.

Пятніцу першага тыдня Вялікага посту, 23 лютага, папа Францішак абвясціў асаблівым днём посту і малітвы за мір.

У гэты дзень мы просім Езуса — Князя Супакою — перадусім у інтэнцыі народаў Дэмакратычнай Рэспублікі Конга і Паўднёвага Судана, якія пакутуюць ад цяжкіх унутраных канфліктаў, і молімся за мір ва ўсім свеце. Вернікі Касцёла на Беларусі памятаюць у сваіх малітвах таксама пра народ братняй Украіны, які ўжо чацвёрты год пакутуе ад крывавага ўнутранага канфлікту на ўсходзе краіны.

Папа Францішак заахвоціў ўсіх людзей добрай волі падтрымаць ягоную ініцыятыву.

21 лютага, у дзень роднай мовы, які штогод праводзіцца па ініцыятыве ЮНЕСКА, у Інстытуце мовазнаўства імя Я. Коласа Цэнтра даследаванняў беларускай культуры, мовы і літаратуры НАН Беларусі прайшла Міжнародная навуковая канферэнцыя на тэму «Беларуская мова ў сферы sacrum: гісторыя і сучаснасць», у якой узялі ўдзел прадстаўнікі Касцёла.

Ад імя старшыні Канферэнцыі Каталіцкіх Біскупаў у Беларусі арцыбіскупа Тадэвуша Кандрусевіча, Мітрапаліта Мінска-Магілёўскага, Рыма-Каталіцкі Касцёл на навуковым форуме прадставілі старшыня Секцыі па перакладзе літургічных тэкстаў і афіцыйных дакументаў Касцёла пры ККББ кс. канонік Ян Крэміс, доктар тэалогіі, і супрацоўніца названай Секцыі доктар біблійнай тэалогіі Марына Пашук. Грэка-Каталіцкую Царкву па даручэнні Апостальскага візітатара для грэка-католікаў Беларусі амафорнага архімандрыта Сяргея Гаека МІС прадставілі канцлер курыі Апостальскага візітатара а. Яўген Усошын і а. Андрэй Крот, магістр тэалогіі, дактарант Экуменічнага інстытута Люблінскага Каталіцкага ўніверсітэта.

Слова Апостальскага Візітатара Беларускай Грэка-Каталіцкай Царквы

“Той, хто жыве з дапамогай Усявышняга, 

 пад покрывам Бога нябеснага паселіцца” (Псалом 90:1)

Хрысціянскія паховіны – гэта малітоўнае развітанне са спачылым у Госпадзе хрысціянінам, хрысціянкай.

Сёння тут, у цэнтры Мінска, мы аддаем Беларускай зямлі прах святой памяці спачылай Слугі Божай Марыі Магдалены Радзіві́л – нашай Сястры ў Госпадзе.

На самай справе мы не столькі з Ёй развітваемся, колькі вітаем яе зямныя парэшткі ў роднай Беларусі.

17 лютага 2018 г. у мінскім касцёле Найсвяцейшай Тройцы (св. Роха) адбылося перазахаванне парэштак Марыі Магдалены з Завішаў Радзівіл (1861–1945 гг.).

Мецэнатка і культурны дзеяч Магдалена Радзівіл — сведка, бадай што, самай пераломнай эпохі ў гісторыі чалавецтва. Яна прыйшла на свет у год адмены рабаўладання ў Расійскай Імперыі (т.зв. «прыгоннага права»), а адышла ў вечнасць у год заканчэння ІІ сусветнай вайны.

Нарадзілася Магдалена 8 ліпеня 1861 г. у Варшаве ў сям’і беларуса са старажытнага графскага роду Завішаў-Кежгайлаў. Яе бацька Ян Завіша, буйнейшы землеўладальнік Міншчыны, археолаг і палеантолаг, прывіў ёй любоў да гістарычнай радзімы — да Беларусі. Магдалена часта бывала ў Мінску, дзе жыла ў доме побач з Чырвоным касцёлам і дзе вакол яе збіралася маладая беларуская творчая інтэлігенцыя.

Перад вяртаннем на Радзіму біскупы з Беларусі, якія напярэдадні завяршылі візіт Ad limina Apostolorum, 8 лютага цэлебравалі св. Імшу на грабніцы св. Яна Паўла ІІ у ватыканскай базыліцы св. Пятра.

Імшы на алтары, пад якім спачываюць рэліквіі святога Папы славянскага паходжання, які адыграў значную ролю ў гісторыі Касцёла і свету на мяжы ХХ і ХХІ стагоддзяў, традыцыйна цэлебруюцца ў кожны чацвер. Гэтым разам цэлебрацыю ўзначаліў Старшыня Канферэнцыі Каталіцкіх Біскупаў у Беларусі арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч.

Экуменічнае набажэнства прадстаўнікоў Каталіцкага Касцёла, Праваслаўнай Царквы, Пратэстанцкай Царквы і Біблейскага Таварыства ў Беларусі прайшло 20 студзеня ў мінскай архікатэдры.

Супольная малітва адбылася ў межах Тыдня малітваў за еднасць хрысціянаў, тэксты да якой сёлета рыхтавалі вернікі з Карыбскіх астравоў.

У Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь адкрываецца выстава твораў сучаснага хрысціянскага мастацтва, прысвечаная агульным для Захаду і Ўсходу старажытным святым, паведамляе krynica.info.

Вялікая экспазіцыя, у якой прадстаўленыя больш за 100 абразоў, напісаных у Беларусі, Расіі, Украіне, Велікабрытаніі, Германіі, Грэцыі, Італіі, Іспаніі, Латвіі, Літве, Сербіі, Фінляндыі і Францыі, распавядае пра малавядомыя старонкі гісторыі Заходняй Еўропы першага тысячагоддзя і адначасова знаёміць з разнастайнымі школамі, накірункамі і стылямі ў сучасным іканапісе.

Апостальскі экзарх беларускіх грэка-католікаў - Антон Неманцэвіч

Імёны, якія нам сёння трэба ўзгадаць, выцягнуць з запыленых архіваў са здзіўленнем і захапленнем для іх уладальнікаў: экзарх Антон (Неманцэвіч), архімандрыт Андрэй(Цікота), архімандрыт Фабіян (Абрантовіч), а. Язэп (Германовіч), архімандрыт Леў (Гарошка), а. Тамаш (Падзява).

Гэта яны – пакуль малавядомыя беларускія героі XX-га стагоддзя, якія ахвярна служылі Каталіцкай Царкве і сваёй Бацькаўшчыне. Сказана "пакуль малавядомых", бо мы, людзі, незаўсёды своечасова здольныя зрабіць слушную ацэнку сваёй гісторыі, і не заўсёды для гэтага хапае дакументальна пацверджаных фактаў...

Гэта постаці, якіх Каталіцкая Царква звычайна называе святымі. І хоць пакуль нашыя героі афіцыйна не занесеныя ў гэтыя спісы, але іх подзвіг не можа не натхняць... Не можа ненатхняць нас, спадкаемцаў гэтых волатаў духу, на роздумы і шляхетныя ўчынкі, паводле іх дастойнага прыкладу, на карысць Каталіцкай Царквы і сваёй Бацькаўшчыны.

Гэтых людзей шмат аб'ядноўвае: усе яны былі каталіцкімі святарамі і служылі ў візантыйскім (грэка-каталіцкім) абрадзе, усе яны (акрамя а. Антона (Неманцэвіча) належалі манаскай супольнасці айцоў-марыянаў. Частка з іх загінула ў савецкіх лагерах, гэта - архімандрыт Андрэй (Цікота) і архімандрыт Фабіян (Абрантовіч). Адзін з іх – а. Антон (Неманцэвіч) стаўся ахвярай нямецкіх нацыстаў. Айцец Язэп (Германовіч) і а. Тамаш (Падзява) прайшлі савецкія лагеры і памерлі на чужыне ў эміграцыі. Скончыў таксама на чужыне сваё жыццё іархімандрыт Леў (Гарошка).

Няма сумневу, што гэтых людзей аб'ядноўвала не толькі ахвярнае жыццё, але таксама і смерць. Іх смерць, якая сталася для шматлікіх людзей знакам іншай, нябачнай рэчаіснасці, даякой яны імкнуліся ўсё жыццё, намагаючыся застацца да канца вернымі свайму Госпаду - Ісусу Хрысту.