Слуга Божы Ўладыка Баляслаў (Баляслаў Бернардавіч Слосканс; латыш. Boļeslavs Sloskāns) быў латышом, але ягоны лёс быў цесна звязаны з Беларуссю ды з беларусамі.

Ён нарадзіўся 19 жніўня 1893 году ў вёсцы Стырніене ля гараду Лудза (латыш. Ludza) ў Латгаліі (тады ў Віцебскай губерні). У 1909 годзе скончыў вучылішча ў Рэзекне, потым вучыўся ў Пецярбурскай Семінарыі і Духоўнай Акадэміі, дзе ягоным сакурснікам быў а. Антон Неманцэвіч), аж да яе закрыцця ў 1918 годзе.

Быў рукапакладзены на святара 21 студзеня 1917 г. і нёс служэнне вікарнага святара ў рыма-каталіцкім храме св. Кацярыны ў Пецярбурзе ды настаяцеля ў Шлісельбурзе, а таксама служыў набажэнствы ў Петразаводску і Кранштаце. З сакавіка 1923 году служыў у храме св. Баніфацыя і быў настаяцелем храма св. Станіслава. З 9 чэрвеня па 3 верасня 1924 году служыў вікарыем у храме святых Пятра і Паўла ў Маскве.

У 1925 годзе нёс служэнне ў касцёле св. Барбары ў Віцебску, з канца 1925 году зноў апынуўся ў Ленінградзе, у храме св. Кацярыны.

13 жніўня 1926 году быў тайна рукапакладзены ў сан біскупа і прызначаны Апостальскім Адміністратарам Магілёўскай епархіі.

Да 1941 году з’яўляўся рэктарам Рыжскай духоўнай семінарыі. У 1941 годзе быў арыштаваны ў Рызе нямецкімі акупантамі і адпраўлены ў канцлагер у Нямеччыну, але быў вызвалены пасля ўмяшальніцтва нямецкіх біскупаў. Пасля вызвалення жыў у Айхштэце ў Баварыі. З 1946 жыў у Бельгіі, з 1951 году знаходзіўся ў бенедыктынскім манастыры каля Лювэна.

9 снежня 1952 году быў прызначаны Апостальскім Візітатарам для беларускіх грэка-каталікоў у Заходняй Еўропе, а з 14 лютага 1953 году з’яўляўся Апостальскім Візітатарам таксама і для каталікоў лацінскага абраду.

З 1955 г. апекаваўся таксама супольнасцямі латышскіх, эстонскіх ды рускіх каталікоў у эміграцыі.

Мала кто ведае, што Біскуп Баляслаў падтрымліваў духова беларускага кампазітара Міколу Равенскага, які жыў на той час у Бельгіі. Ён фінансава патрымліваў таксама беларускія эміграцыйныя выданьні - “Зніч” (Рым), “Божым шляхам” (Парыж, Лондан) і інш.

Уладыка Баляслаў Слосканс удзельнічаў у З’ездзе беларускага каталіцкага духавенства ў Рыме ў 1960 годзе, пасля якога ў хуткім часе Яго Святасць Папа Павел VI прызначыў біскупам а. Чэслава Сіповіча ды перадаў яму служэнне Апостальскага Візітатара для беларусаў.

З 1979 г. Біскуп Баляслаў жыў у манастыры ў мястэчку Корбеек-Ло (нідэрл. Korbeek-Lo) у Бельгіі. Памер 18 красавіка 1981 году ў Брусэлі.

У 1993 г. цела Баляслава Слосканса было перанесена ў Аглонскую базіліку ў Латгаліі. У красавіку 2000 году паводле ініцыятывы латвійскага епіскапата быў распачаты працэс ягонай беатыфікацыі. 8 лістапада 2004 году ўсе сябры рады, якая займалася разглядам ягонай справы, прагаласавалі за вызнанне жыцця і дзейнасці Біскупа Баляслава дабрадзейнымі.