У нядзелю 26 мая адзін з найстарэйшых святароў Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі ксёндз канонік Уладзіслаў Завальнюк адзначыць 50-годдзе святарства.

Сёлетні год для ксяндза Уладзіслава юбілейны ўдвая: 8 ліпеня ён будзе святкаваць 75-гадовы юбілей з дня нараджэння.

Будучы святар нарадзіўся 8 ліпеня 1949 года ва Украіне, на Вінніччыне, у сяле Слабада-Мурафская, што пасля з’яднання з суседнім сялом атрымала назву Клэкотына.

Быў ахрышчаны ў тамтэйшым касцёле Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі, дзе пазней таксама прыняў Першую Камунію і сакрамэнт канфірмацыі.

Пасля заканчэння Новамурафскай сярэдняй школы паехаў у далёкую Рыгу з намерам паступіць там у семінарыю. Адразу паступіць у семінарыю не атрымалася, і малады чалавек застаўся ў Рызе, працуючы там будаўніком.

На шляху да святарства яму давялося пераадолець не адну перашкоду, але разам з ім заўсёды была матуля, якая падтрымлівала сына на шляху паклікання.

У 1969 годзе Уладзіслаў Завальнюк нарэшце быў прыняты ў духоўную семінарыю ў Рызе — адну з дзвюх каталіцкіх семінарый, якія на той час дзейнічалі ў Савецкім Саюзе, — пасля заканчэння якой стаў святаром. Прэзбітэрскае пасвячэнне 26 мая 1974 года яму ўдзяліў кардынал Юліян Вайвадс.

Душпастарскую дзейнасць ксёндз Уладзіслаў распачаў на пасадзе пробашча грэка-каталіцкай капліцы на армянскіх могілках у Кішынёве. Знаходзячыся ў Малдове, абслугоўваў каля 70-і парафій, пераследаваўся савецкімі ўладамі. На пачатку 1979 года вярнуўся ў Латвію, дзе выконваў святарскія абавязкі ў горадзе Валміера. Вясною 1979 выехаў у Казахстан, жыў у Калінградзе, Качатове, Краснаармейску, Паўладары.

З 1980 года нёс святарскае служэнне ў Латвіі. Служыў вікарыем у латгальскім мястэчку Варакаяны.

Быў абмежаваны савецкімі адміністрацыйнымі ўладамі ў выкананні святарскіх абавязкаў: меў права толькі спавядаць і цэлебраваць Імшу. У лістападзе–снежні 1980 года быў прымусова змешчаны ў псіхіятрычны шпіталь у горадзе Даўгаўпілс.

Са студзеня 1981 года — на пасадзе пробашча ў парафіях Лэнас, Айспут, Вентспілс і Кулдзічэ Ліепайскага дэканату.

З 1984 года і да сёння жыццё ксяндзя Уладзіслава Завальнюка непарыўна звязана з Беларуссю.

Напачатку ён служыў пробашчам у касцёле Святой Тройцы ў Глыбокім. Пасля 1988 года адначасова нёс святарсае служэнне ў якасці вікарыя ў касцёле Узвышэння Святога Крыжа на Кальварыйскіх могілках — адзінай на той час каталіцкай святыні ў Мінску.

З 1989 года разам з вернікамі змагаўся за вяртанне беларускіх каталіцкіх святынь у Мінску: касцёла святога Сымона і святой Алены, катэдральнага касцёла Найсвяцейшага Імя Марыі, касцёла Найсвяцейшай Тройцы (святога Роха) на Залатой Горцы.

Аднавіў і распачаў дзейнасць каталіцкіх парафій у Каралішчавічах, Чэрвені, Смалявічах, Раўбічах і іншых мясцінах.

З пачатку 1990-х гадоў паслядоўна пашыраў ужыванне беларускай мовы ў Каталіцкім Касцёле на Беларусі. Завочна працягваў навучанне ў Каталіцкай тэалагічнай акадэміі ў Варшаве. Скончыў вышэйшыя магістарскія курсы па тэалогіі (1993).

З 1991 вядзе шырокую кнігавыдавецкую дзейнасць.

Падрыхтаваў і выдаў на беларускай мове шэраг кніг для вернікаў: «Святая Імша» (1990), «Катэхізм» (1993, на 4-х мовах), «Будслаўскі касцёл — святыня Беларусі» (1993), «Святыня Беларусі» (1994), «Святы Ружанец» (1994), «Прыгатаванне да першай святой споведзі» (1995), «Абрады пахавання» (1998) і іншыя. Адзін з аўтараў навукова-папулярнай кнігі «Канфесіі на Беларусі (канец ХVIII — ХХ ст.)» (1998). На Беларускім радыё вёў рэлігійную перадачу «Голас душы» (1993–2000). Сябар Каардынацыйнай камісіі Сіноду Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі і Пінскай дыяцэзіі (1996). Выступае з артыкуламі нацыянальна-рэлігійнай праблематыкі ў беларускім і замежным друку.

19 мая 2022 года святар, які ўжо шмат гадоў з’яўляецца капеланам беларускіх пчаляроў, быў узнагароджаны юбілейным медалём «100 год органам дзяржаўнага кіравання сельскай гаспадаркай і харчаваннем Беларусі».

З’яўляецца ініцыятарам і натхняльнікам шматлікіх душпастырскіх акцый, адна з якіх — перэгрынацыя спісаў найбольш шанаваных цудадзейных абаразоў Маці Божай па парафіях Беларусі і замежжа.

Прычыніўся да развіцця культу Маці Божай Будслаўскай у агульнабеларускім маштабе, спрыяў стварэнню ў Будславе Нацыянальнага санктуарыя.

Шмат у чым дзякуючы менавіта яго намаганням міжурадавым Камітэтам па захаванні нематэрыяльнай культурнай спадчыны ЮНЕСКА у лістападзе 2018 года Будслаўскі фэст быў уключаны ў Рэпрэзентацыйны спіс нематэрыяльнай культурнай спадчыны чалавецтва.

Штогод ксёндз канонік Уладзіслаў Завальнюк сам як звычайны пілігрым пешкі ідзе ў Будслаў разам з пакутнай пілігрымкай у маўчанні, на хлебе і вадзе.

Фота: Віктар Ведзень, Віталій Палінеўскі / Catholic.by