VI Сусьветная сустрэча сем’яў. Дзень трэці

Трэці дзень Тэалагічна-Пастаральнага Кангрэса (16 студзеня) распачаўся традыцыйна Літургіяй Слова. Урывак Евангелья паводле сьв. Лукі пра добрага самарытаніна разважаў кардынал Шон Патрык Валлей, арцыбіскуп Бостана.

Пасьля Lectio Divina маленькая мексіканская дзяўчынка Одра разам са сваімі бацькамі выканала гімн сёлетняй сустрэчы сем’яў з такім запалам, што ўся зала падхапіла гімн і сьпявала разам на біс.

Уступным дакладчыкам была праф. Джэрміна Сcэмогерэрэ з Уганды, маці 4 дзяцей, якая выступіла з рэфератам “Пакліканьне сям’і да выхаваньня”. Прафесар выказала перакананьне: “Тата і мама – сям’я – зьяўляюцца першымі выхаваўцамі пашаны да жыцьця, бо дзяця прыходзіць на сьвет у сям’і”. Пасьля канферэнцыі Джэрміна Сэмогерэрэ ўрычылі ганаровы дыплом ад кард. Бэртонэ і таксама спецыяльныю мастацкую працу – выяву Папы Бэнэдыкта. Гэта выява - мазаіка, якая складаецца са здымкаў 5000 сем’яў.

Пасьля ўступнага рэферату распачаліся панэльныя даклады. Першы прадставіла праф. Мішэль Віласка з Діна Нерозі Фраессі з Італіі распавядаючы пра псіхалагічныя аспекты выхаваньня. Наступнымі дакладчыкамі былі Хорхэ і Мэрсэдэс Барбара з Мексыкі, якія прысьвяцілі свой выступ маральным аспектам выхаваньня ў сям’і.

У другой палове дня ўдзельнікаў парадавалі традыцыйныя мексіканскія танцы, пасля якіх быў запрошаны з дакладам доктар Карл Андэрсан. Ён ў сваёй канференцыі зьвярнуў увагу на патрэбу салідарнасьці. “Мы не можам гаварыць аб салідарнасьці ў грамадстве без аднясеньня да салідарнасьці ў сям’і” – працытаваў ён Яна Паўла ІІ. Паводле доктара Карла фундаментальная структура чалавечага існаваньня апісваецца наступнымі словамі: “Быць для”, “быць з” і “быць ад”. “Гэта фундаментальная рэч чалавечай рэчаіснасьці – зноў падкрэсьліў Карл Андэрсен – быць для іншых”.

Велмі цікавай падзеяй стаўся круглы стол, удзельнікі якога - прадстаўнікі розных кантынентаў - дзяліліся вопытам, якім чынам сям’я ў кантэксьце іх краінаў зьяўляецца выхаваўцам гуманітарных вартасьцяў. Асабліва цікавымі былі даклады прадстаўнікоў Афрыкі, Азіі і Лацінскай Амерыкі. Так карднал Крыстыян Тумі з Камеруну засьведчыў: “Афрыканская сям’я – гэта не толькі тата, мама і дзеці, але таксама дзядзі і цёткі, стрыечныя браты і сёстры, бабулі і дзядулі. Афрыка вельмі любіць дзяцей, якія ўспрымаюцца як Дар Божы, з гэтага паходзіць павага да старэйшага пакаленьня. Афрыканская сям’я не толькі дае жыцьцё дзецям, яна вучыць іх духовнай сталасьці”.

Мансіньёр Сакратэс Віллегас з Філіпінаў у сваю чаргу адзначыў: “Касьцёл нарадзіўся ў Азіі, Сьвятая сям’я жыла ў Азіі, і з тых часоў Азія нешмат зьмянілася”. Паводле мансінёра Касьцел ў Азіі сапраўды бедны, гэта кантынент зьмілаваньня і міласэрнасьці, але таксама кантынент місіянерскі. Азія таксама павінна аказваць супраціў культуры сьмерці. Праф. Зельміра Бацціні з Аргентыны падкрэсьліла неабходнасьць абароны жыцьця, а таксама распаўсюджваньня Натуральных Метадаў Планаваньня Сям’і замест распаўсюджваньня кантрацэпцыі.

Заключнае слова у Кангрэсе належала да кардынала Тарчызыё Бертонэ, які зьвярнуў увагу на тое, што хрысьціян чакае шмат працы: “Дэмаграфічная зіма, наркотыкі, насільле, забойства ненароджаных дзяцей і эўтаназія, продаж органаў – вось некторыя з праблемаў, перад якімі стаіць сучасная сям’я”. Ён жа падсумаваў сустрэчу словамі: “Толькі манагамнае сужонства і натуральная сям’я могуць пераказваць сапраўдныя вартасьці”. І таксама: “Гісторыя вучыць нас, што заўседы менавіта сям’я, як найбольш падставовая адзінка грамадства, была пераказьнікам культырных, рэлігійных і чалавечых каштоўнасьцей, таму неабходна каб сям’я мела пашану ў вачах Касьцела, грамадства, дзяржавы”.

Увесь гэты дзень быз прысьвечаны выхаваўчай ролі сям’і, якая разглядалася з розных бакоў: псыхалагічнага, духоўнага, маральнага, эканамічнага і тэалагічнага. Аднак, калі б можна было падсумаваць гэты дзень адным сказам, то гэты сказ быў бы: “Сям’я праз сваё пакліканьне да любові зьяўляецца натуральнай школай жыцьця і асяродзем найлепшага выхаваньня”.

Група беларускіх пілігрымаў у Мехіко