Слова Апостальскага Візітатара для грэка-католікаў Беларусі Архімандрыта Сяргея (Гаека) на пахаванне протапрэзбітара Віктара Данілава Масква, 10 снежня; Яраслаўль, 11 снежня 2016 г.

Высокапраасвяшчэнны Уладыка Мітрапаліт Павел (Пеццы)

Пачэсныя і Вялебныя Айцы, Дарагія Браты і Сёстры!

 

Christus vincit, Christus regnat, Christus imperat!

 

Не хацелася б казаць ніякіх агульны слоў, якія можа прамовіць кожны прапаведнік, праводзячы спачылага Сабрата ў дом Нябеснага Айца. Асабліва гэтак заслужанага, як айцец Віктар. Лёгка і прыемна пералічыць яго шматлікія турботы на карысць Святой Хрыстовай Царквы. Яго кнігі і пераклады, выпакутаваныя на цярністым шляху жыцця, вядомыя многім. Яго духоўны запал і актыўная місіянерская пазіцыя прызнаныя многімі.

 

Яшчэ шмат шчырых і цудоўных слоў будзе прамоўлена аб протапрэзбітары Віктары. Аб яго сустрэчах з айцом Аляксандрам Менем, аб яго таемных пастырскіх паездках па прасторах СССР. Аб адважным апалагеце каталіцкага навучання. Ёсць, аднак, вялікае жаданне засведчыць аб галоўным цудзе ў жыцці айца Віктара – цудзе яго веры.

 

"Праведнік вераю жывы будзе". Гэтыя словы Святога Пісання мы маглі бачыць рэалізаванымі ў жыцці нашага дарагога айца Віктара. Прайшоўшы цярністы жыццёвы шлях, ён паказаў сапраўдны прыклад жыцця згодна з верай. У яго кнізе "Мой шлях да Бога і да Каталіцкай Царквы" ён сам апісвае свой цяжкі, часам поўны памылак шлях ад нявер'я і атэізму да веры. Гэта вера, не плён інтэлектуальнай працы розуму выдатнага чалавека, але вынік поўнай адкрытасці Богу, на якую толькі быў здольны айцец Віктар, тады яшчэ проста студэнт тэхнічнай вучэбнай установы, які трапіў пад жорны пякельнай машыны сталінскіх рэпрэсій. Гэта вера, народжаная ва ўмовах выжывання ў сталінскіх лагерах, лагерах смерці.

 

Рускі пісьменнік Варлам Шаламаў назваў сістэму сталінскіх лагераў "сістэмай смерці душы". "Бо тут калечаць раней душу, садзячы цела пад замок". І сам пісьменнік і паэт Шаламаў, хоць і перакананы атэіст, дзівіўся, адкуль у веруючых людзей сіла, якая дазваляе ім не апусціцца да стану злобнай жывёлы, хоць здаецца ўся сістэма зняволення накіравана на знішчэнне ў чалавеку чалавечнага.

 

Айцец Віктар, які здабыў веру ў лагеры, сам стаў для многіх сведкам веры. Веры бескампраміснай і адкрытай, веры асвячальнай, якая перамагае і трыумфуе. Трыумфуе і ў сталінскіх лагерах і ў далейшым жыцці, прысвечаным пропаведзі Слова Божага сярод цемры савецкай атэістычнай ідэалогіі.

 

"Місіянерскія нататнікі" айца Віктара – маленькія нататнікі, спісаныя роўным почыркам, якія тлумачаць у форме пытанняў і адказаў асновы Ісціны хрысціянскай веры, – яскравае сведчанне выдатнага інтэлекту накіраванага на пропаведзь веры ў сітуацыі інфармацыйнага вакууму.

 

Зараз, калі любую багаслоўскую кнігу можна замовіць праз інтэрнэт, цяжка зразумець, як выжывалі людзі, якія жылі з Богам у сітуацыі, калі нават Божае Слова можна было набыць толькі нелегальна. Калі ўсе інтэлектуальныя скарбы Каталіцкай Царквы проста недаступныя, а спроба набыць якую-небудзь інфармацыю аб навучанні Царквы, можа каштаваць свабоды ці нават жыцця. Як знаходзіць у сабе сілы, жыць і змагацца?

 

У тым і справа, што сілы знаходзілі ў Богу, які ўмацоўваў вернікаў. Сапраўдная асвячаючая вера жыве і развіваецца насуперак любым перашкодам. Айцец Віктар пакінуў нам сведчанне той самай жывой веры, якая разбурыла сілу зла, што ўяўлялася нязломнай, як жывая травінка здольная ўзламаць камень.

 

Ён напоўніў сваё жыццё служэннем Богу, якога палюбіў. Ён прысвяціў сябе служэнню Каталіцкай Царкве. Айцец Віктар, як сапраўдны вучаць Боскага Пастыра, імкнуўся ахапіць пастырскай апекай усіх католікаў, нават усіх хрысціян.

 

Бог падарыў яму пакліканне да святарства ва ўсходнім абрадзе. Але яго сэрца было адкрыта для ўсіх. Доблесны пастыр, які выхаваў некалькі пакліканняў да святарства і манаства, які абуджаў у маладых людзях жаданне вывучаць багаслоўе і ісці цяжкім шляхам каталіцкага святара ўсходняга абраду.

 

Заўсёды адкрыты на дыялог. Нават у глыбокай старасці здольны знаходзіць супольную мову з усімі людзьмі, асабліва з людзьмі, якія шукаюць Бога, пакутуючымі ад духоўнага распаду грамадства вакол сябе і ў сваім жыцці.

 

Як сам айцец Віктар неаднойчы казаў, "супрацьпастаўце "імперыі граху" вакол вас, "імперыю Бога" унутры вас". Яму асабліва падабалася вымаўляць "imperium Dei" па-лацінску. Панаванне Бога ў нашым жыцці, якое магчыма толькі па веры.

 

Дарагія Браты і Сёстры, Дарагія Сябры, памінаючы сёння айца Віктара, пастараемся быць настолькі ж веруючымі і любячымі Бога людзьмі, як і ён сам.

 

Пачэсны Айцец Протапрэзбітар Віктар, клір і вернікі Беларускай грэка-каталіцкай Царквы шчыра дзякуюць Госпаду за Цябе, за тваё жыццё і служэнне.

Тваё імя Victor – паходзіць ад слова Victoria. Дзякуй Табе, што Ты нястомна стараўся наблізіць людзям поўную Перамогу Уваскрослага Хрыста - Victoria Christi.