Блажэнны Андрэй, Хрыста дзеля юродзівы, быў славянін і жыў у X ст. ў Канстантынопалі. З юных гадоў ён палюбіў храм Божы і Сьвятыя кнігі. Аднойчы ў сонным бачаньні блажэнны ўбачыў два войскі. У адным былі мужы ў сьветлых адзеньнях, у іншым - чорныя і страшныя нячысцікі. Анёл Божы, які трымаў у руцэ цудоўныя вянкі, сказаў Андрэю, што вянкі гэтыя - не ўпрыгожваньне зямнога сьвету, а нябесны скарб, якім Бог узнагароджвае Сваіх ваяроў, якія перамагаюць чорную навалу. "Ідзі на добры подзвіг, - сказаў Анёл Андрэю, - будзь юродзівы дзеля Мяне і шмат атрымаеш у дзень Царства Майго". Зразумеў блажэнны, што Сам Бог заклікае яго на подзьвіг. З гэтага часу Андрэй пачаў хадзіць па вуліцах горада ў рызьзі, як быццам розум яго пакаламуціўся. Шматлікія гады трываў сьвяты насмешкі, абразы. Дабратліва зносіў ён зьбіцьцё, голад і смагу, сцюжу і сьпёку, просячы міласьціну і аддаючы яе іншым жабракам. За сваё вялікае цярпеньне і пакору сьвяты атрымаў ад Бога дарунак вяшчунства і празорлівасьці, выратаваў шматлікіх ад душэўнай пагібелі і выкрыў шматлікіх грэшнікаў.
Падчас малітвы ва Ўлахернскім храме сьвяты Андрэй спадабніўся ўгледзець Найсьвяцейшую Багародзіцу, якая пакрывае тых што моляцца Сваім амафорам. Успаміну гэтай падзеі прысвечаны сьвята Покрыва Найсьвяцейшай Багародзіцы.
Сканаў бажавольны Андрэй у 936 годзе.